De maakbaarheidsgedachte en de modelmatige aanpak is te simplistisch. Een organisatie is een dynamisch geheel, een systeem, waarin een groot aantal factoren werkzaam zijn. Die factoren werken tegelijkertijd en interacteren. Wanneer je in wildwater vaart kun je de dynamiek niet beheersen en controleren. 

 

Toch zul je iets moeten doen anders verdrink je. Als mensen geloven dat ze een rivier kunnen varen dan gaan ze regelen dat ze die opdracht succesvol kunnen volbrengen. In de modelmatige aanpak gaan we voorbij aan het geloof en het vertrouwen van de mensen die er werken als sleutelfactor, Als dat geloof er is ontstaat datgene wat we willen. Het organiseert zichzelf.

 

Het geloof in de eigen organisatie is de basis waarmee we werken. Zonder dat zijn we gefocust op wat we niet willen en reproduceren we datgene wat we juist willen veranderen. Het komt er dus op neer dat je moet leren te vertrouwen op de factoren die werkzaam zijn binnen de dynamiek van het systeem dat je wilt beïnvloeden. De leidinggevenden ontwerpen dan de omstandigheden waarbinnen de medewerkers vormgeven aan de ontwikkelingen die we willen.

 

Vertrouwen in je eigen visie en het vermogen die te kunnen realiseren moet groeien. Groeien is een proces dat je niet kunt controleren door er programma’s op los te laten. De maakbaarheid die een programma suggereert ontbreekt in het proces waarmee je prestaties wilt vergroten.